ในการติดต่อสื่อสารอย่างเป็นทางการ เช่น การเรียนการสอนในห้องเรียน  การสัมภาษณ์งาน  การประชุม  การรายงานข่าวตามสื่อต่างๆ  การติดต่อธุรกิจ  การติดต่อกับคนต่างชาติ  ชาวสิงคโปร์ใช้ภาษาอังกฤษแบบมาตรฐาน(Standard English) แต่ถ้าเป็นการติดต่อสื่อสารอย่างไม่เป็นทางการ เช่น คุยกับเพื่อนข้างบ้าน  คุยกับเพื่อนร่วมงาน  คุยกับคนในครอบครัว ฯลฯ คนสิงคโปร์มักนิยมใช้ภาษาอังกฤษอีกรูปแบบหนึ่งซึ่งเรียกกันว่า Singlish

Singlish เป็นภาษาอังกฤษที่นำเอาคำศัพท์และไวยากรณ์ของภาษาท้องถิ่น เช่น ภาษาจีนฮกเกี้ยน  ภาษามาเลย์  มาผสมผสานกันจนกลายเป็นภาษาอังกฤษที่ใช้กันเฉพาะในหมู่ชาวสิงคโปร์ ลักษณะเด่นของ Singlish คือ มักพบคำลงท้ายประโยคว่า lah  meh หรือคำอุทาน ahlahma  ไวยากรณ์มีการละ tense การเรียงคำที่ไม่เหมือนภาษาอังกฤษ  และประโยคไม่เต็ม 

Singlish ถูกมองว่าเป็นภาษาพูดที่ใช้ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นทางการหรือภาษาที่ใช้ตามท้องถนน (Street Language)  รัฐบาลสิงคโปร์ ไม่สนับสนุนให้ชาวสิงคโปร์ใช้ Singlish พร้อมทั้งรณรงค์โครงการ “Speak Good English Movement”  เพื่อให้ชาวสิงคโปร์ใช้ภาษาอังกฤษแบบมาตรฐานอย่างถูกต้องในทุกๆสถานการณ์ไม่ว่าจะเป็นทางการหรือไม่เป็นทางการก็ตาม  ทุกวันนี้รัฐบาลยังได้ห้ามรายการวิทยุและโทรทัศน์ท้องถิ่นใช้ Singlishโดยให้ใช้ภาษาอังกฤษมาตรฐานเท่านั้น